Rrefim

   -Don M, ne vigjilie te ndodhive dua te te rrefehem. Me ka mbetur koka pa nje rrokje e me duket porsi ne shtepine brenda meje nuk jeton me kush. Sikur nuk ka me ligjerate. Ndjej se eshte tkurrur paqja qiellore qe zakonisht me shoqeron. Thua te ishim kaq lehtesisht te keputshem? Kaq ankthmerisht te brishte? Shikohu perqark. Gjithe kjo qetesi e palevizshme eshte e frikshme. Gjithe keto shtepi te ngulura secila per hesap te vet, ngrehina vertikale ngjyre hiri me mure lakuriqe, ndertesa te braktisura ne rruge te papastra qe shpien ne boshllek. I sheh llampat e pista te fenereve qe digjen perjashte? Jane te vetmuara e dembele sa te bejne te fikesh driten, po s’ka erresire qe mund te te shpetoje. E gjithe kjo eshte nje tablo e pershpirtshme dhe po le gjurmet e nje shemtie te madhe te pashlyeshme.. Spitalet jane kthyer ne fjetore te perkohshme. Ndonjehere mendoj sikur fati po varet si kostum gjigant ne trupin e vogel te botes sone.  Bulezon kudo ne heshtje mosbesimi, apatia e dyshimi. Jam si e kycur ne fortese e me bezdis kjo ftohtesia e kudogjendshme, keto jave te gjata e te pashuara. Paradoksale sa te paplotesuar paskemi qene kur na nguliten ne kete bote tejet te plotesuar. Pacavuret e ekranit me jane bere si muzika cjerrese e nje disku te rraskapitur. Te gjithe qe japin qortime te siperfaqshme e askush qe i zbaton. Te gjithe qe merren me temat madhore te komploteve, skepticizmit modern, parimeve kryenece e salltanete te tilla e askush qe nuk e mbyll gojen e te zboje moskokecarjen e vet.
   -Te ndjej te shkisheruar bija ime dhe nuk te ve faj. Sot besimtaret humben besimin e mos te tillet filluan te luten. Kjo pashpresesi ka shkaktuar nje erresire aq te madhe sa dhe sendet humben formen qe kane. Jemi te gjithe te syrgjynosur ne kete cast, por ti mos e ler forcen e avullit te anijes brenda teje te gufoset pikerisht tani. Mos u merr me reminishenca, ato vishen gjithnje me nje shkelqim verbues. Mos mendo per horizonte mjerane, por mbill lule, lexo libra, merr pluhurat, rregullo kutite qe kane nje jete qe po presin te hapen, gatuaj embelsira edhe pse nuk te pelqen t’i hash. Shkruaj. Ty te pelqen te shkruash, jo? Shkruaj shume. Shkruaj per cfare folem. Shkruaj per cfare deshiron te realizosh e per cfare do te ndodhe kur e gjithe kjo te perfundoje. Sepse do te perfundoje. Duart e instances me te larte te fateve njerezore jane bujare, kane per t’u tregua me te gjera se c’e pret etja jone. Beso dhe lutu, mos ripertyp hidherim. Kemi te gjithe nje bote te brendshme te devotshme, le ta ujisim, ta ushqejme e te mos e bjerrim. Nuk eshte bota e mungesave te kudogjendura, por e vellazerise se perbashket. Mos u dorezo per Ate Zot.